Hani Lotus Olacaktın

Gam keder, ansızın esip gelen bir hüzün... bir şarkı sözüyle akmaya başlayan gözyaşları, onlara eşlik eden hıçkırıklar ve okuduğun kitaba damlayan üç damla gözyaşı. ne garip değil mi? Hayatta ne kadar dik durmaya güçlü durmaya çalıştıkça yalnız kaldığında güçsüzlüğünü farketmek, bunun farkına varmak. Dik durmalıyım dedikçe yüreğinin senden bağımsız bir şekilde büzüldüğünü dahası sana rağmen sen olabildiğini gördüm az önce.

Hayatım boyunca dik durmalısın Zozan dedim kendime, lotus çiçeği gibi açılacaksın bir gün mutlaka, ama o gün hiç gelmedi dünyanın öbür ucuna geldim ama hala açılmadı bataklıkta açan lotus. Bataklıklar yoruyor, dayanamıyor lotus, korkunçluğun içinde renga renk açıveriyor, hiç beklenemdik bir şekilde mor yada beyaz, konuveriyor suyun yüzeyine. Sabancıdayken bunu başardığımı sanıyordum ama ne büyük bir yanılgıymış. Hala açılmamış. Hala bataklığın en dibinde duruyor, boğulmak üzere bir türlü küçücük bir yol yaratıp kendine yüzeye çıkıp güneşin muhteşem enejisi ve yaradanın verdiği ışıkla bulaşamıyor bir türlü. Engelleyen mi, yolunu kesen birileri mi var acaba. Yoksa aslında bütün yolları kapatmışmış kendine, kör sağırı mı oynuyoruz hep birlikte...

yaşamak mı dedin az önce
neymiş ki
unutalı çok oldu
kapıldık bir devrana
nerden gelip nereye gittiğimizi unuttum
kala kaldım
yapayalnız ve kimsesiz
sessizliğin derinliğinde
sensizliğin karanlığında