Cambridge'de sonbahar

Donem ortasinin yogunlugu mu buranin insanlarinin acaipligi mi bilemiyorum ama daha bir melankoli ve nostalji icindeyken, bir de bugunun bulutlu havasinda burda ilk cektigim resimler de oldugunca melankolik ve karanlik. Sanirim bu donemin temasi bu olacak gibi. Cemal hoca icin yazdigim paper da gam uzerine nitekim. Dun dersimize Orhan Pamuk geldi. 6 haftadir burda Norton Lecture Series diye bir seyin parcasi olarak roman yazimi ve resim uzerine konusmalar veriyordu. Bu haftaki ders icin de Istanbul kitabinin huzunle ilgili olan kismini okuduk.

Cocuklugunun Istanbul'unu saran huzun hissinden bahsediyordu ama okurken bir yandan da hala oyleymis gibi geldi bana, ama belki de burdaki genel hislerimdendir diye dusunuyorum. Nitekim cidden dedikleri kadar yanliz bir ismis doktora, emin olmadan yapilmamali. Ki ben de hala emin degilim ama girdik bir yola devam edelim diyorum. Tabi nereye kadar bilemiyorum. Genel olarak bir hirs ve calisma sevki var insanlarda. O kadar ki islerinden baska bir seye vakit ayirmak istemiyorlar. Mesela is veya ders cikisi bir bara gidip bira icip ordan eve gitmek gibi bir kultur yok, cunku bira uykularini getirir ve calisamazlar, verimli olamazlar. Ya da guzel havalarda sokaklarda olmak ya da sokaklara tasan masalar koltuklar da yok. Onun yerine yagmur camur demeden, bir yandan muzik dinleyip bir yandan kosan tipler var.

Gerci bu genel durumu dusunmemeye calisinca ve sadece icinde bulundugun gunu dusununce o kadar kotu degil, bir sekilde zaman geciyor. Insanlar yapay olmakla beraber nazikler. Bolumumdeki insanlar da oldukca iyi aslinda, arkadas canlisi ve kafa insanlar. Cogunlukla hepimizin aldigi ve hepimizi mahveden teori ve metod dersi cikisi yakinlarda bir bara gidiyoruz ama onun disinda ayri ayri kimsenin birbiriyle gorustugu pek yok ama buna da sukur diyorum tabi